Volgens de creatie van een pro-life samenleving aan de Universiteit van Liverpool, geeft een voormalig student Engels en Politiek aan de universiteit ons zijn kijk op de controverse rondom een petitie om het te verbieden door de Guild .
De manier waarop de campusmeerderheid reageerde op de nieuwe 'Pro-Life Society' is symptomatisch voor veel van wat er momenteel mis is met studentenpolitiek.Het was onderdrukkend en diep intolerant - ironisch genoeg, precies wat tegenstanders van de samenleving beweren te willen verslaan.
Als atheïst en fervent pro-choicer gesproken, lijkt de poging om de Liverpool University Pro-Life Society te sluiten voordat ze zelfs maar de kans hebben gehad om voor een ijsbreker pint te gaan mij een behoorlijk sinistere ontwikkeling.Zonder te proberen te klinken als een zwaar beschadigde plaat, rechtvaardigt het simpelweg niet eens zijn met iemands mening niet dat deze persoon wordt verbannen om deze mening te uiten, hoe sterk of ernstig het meningsverschil ook is.
Laten we dit samen onder ogen zien, mede pro-choicers. De leden van deze vereniging vinden uw pro-choice-opvattingen waarschijnlijk ook schandalig. Moreel verwerpelijk. In sommige gevallen zijn uw opvattingen een belediging voor hun diepgewortelde religieuze opvattingen.
Dus, als het Gilde een toekomstige aanvraag van een pro-choice samenleving zou goedkeuren, zou dat dan ook van de campus moeten worden afgetrapt?Het antwoord is duidelijk nee. Omdat hun verontwaardiging de vrijheid van meningsuiting niet overtroeft - en de jouwe ook niet.Wanneer mensen (zoals ikzelf) nadenken over hoe geweldig de universiteit was, is een woord dat we vrijwel zeker zullen gebruiken, diversiteit. Diversiteit van ras, religie en nationaliteit. Van accenten en woonplaatsen. Van mening en perspectief.
Campussen zijn plekken waar vrijuit van gedachten moet worden gewisseld, in goede wil moet worden uitgewisseld en waar nodig misschien zelfs moet worden gedebatteerd. Dit is de essentie van een volwassen democratie. Het is de basis, echt waar.Maar dit wordt aangevallen. De universiteit is niet langer een open, tolerante marktplaats van ideeën, maar een enorme, verstikkende zeepbel waar elke groep verenigd door een conservatief standpunt het risico loopt te worden gedelegitimeerd door de opiniepolitie.
Plus, de kernprincipes van het liberalisme terzijde, de argumenten die ik tot nu toe heb gezien waarom de samenleving zou moeten worden verboden, lijken me op zijn best zwak in hun huidige, reflexmatige vorm.
Wij geloven dat deze samenleving een potentieel gevaar kan zijn voor degenen die in staat zijn om zwanger te worden en hun rechten op de campus. aldus FemSoc.
Zelfs degenen die voorzichtigheid suggereren in de richting van een regelrecht verbod, richten zich niet op wat de samenleving is, maar op wat het zou kunnen zijn:
Zij zullen met hulp van externe organisaties verschillende acties organiseren, Rory Hughes, voorzitter van Labour Society zei.
Dit kan bijvoorbeeld het houden van piketten bij dokterspraktijken, ziekenhuizen en abortusklinieken inhouden.
Blijkbaar is mogelijk het operatieve woord hier.
Als leden van deze nieuwe samenleving vrouwen beginnen te intimideren in abortusklinieken, dan zou het gesprek dat gevoerd wordt duidelijk heel anders zijn. Maar gaan we deze samenleving echt sluiten op basis van het feit dat haar leden * hun vrije tijd zouden kunnen besteden aan het stalken van ziekenhuisafdelingen?Wat als de humanistische samenleving Richard Dawkins een beetje te veel gaat en gelovigen buiten de Sydney Jones begint te benaderen om hen te ondervragen over de feitelijke geldigheid van hun doctrine? Moeten we die samenleving ook sluiten?Alsjeblieft. Laten we die brug oversteken als we er zijn. Heb er enig vertrouwen in dat uw leeftijdsgenoten weten hoe ze zich moeten gedragen.
De kern van deze campagne zijn goede voornemens. Ik ben er zeker van. Studenten willen gelukkige, vreedzame universiteiten waar meningen die jij onaanvaardbaar acht gemakkelijk kunnen worden vermeden. Dit is volkomen begrijpelijk.Maar zodra je de parameters probeert te beheersen van wat wel en niet een onaanvaardbare mening is, is het moment dat je tolerantie opgeeft en intolerantie omarmt. Je voedt hetzelfde monster dat je probeerde te verslaan.
