Het vorige artikel over Moberly zorgde voor veel opschudding bij de bewoners van deze beruchte zaal. We zijn gewend aan de medelijdende blikken die we krijgen als we vertellen waar we wonen, maar Anna's stuk pakte liever de koek. Ik betwijfel of ze een tijdje heeft rondgehangen - ik heb gewoon een paar niet-vleiende foto's gemaakt en deze teruggezet naar haar eigen comfortabele vertrekken.
Niemand ontkent dat onze hallen dringend aan een grondige renovatie toe zijn - laat staan een beetje schimmel in de douches, wat dacht je van de waterstromen die in februari langs sommige muren stroomden? En laat me niet eens beginnen over de situatie met één stopcontact ...
Goed dan, wie van jullie idioten heeft een boom binnengebracht?
Maar we redden het. We vergelijken situaties en lachen erom. We helpen elkaars rommel opruimen (veel makkelijker als je geen tapijt hebt) en halen grappen met elkaar uit. We verdragen alle rotzooi die het gebouw (en de studenten) ons geeft vanwege de mensen waarmee we leven.
Prelash bij Moberly. Taart is optioneel.
In tegenstelling tot de meeste zalen van Exeter, hebben we geen fobs die ons alleen toegang geven tot specifieke gebieden, alleen een pasje en een sleutel van onze kamer. Als je eenmaal van Moberly houdt, kun je overal heen, wat betekent dat we veel meer mixen dan de inwoners van Nederland met al hun chique suites. Dankzij onze mooie(!) gemeenschappelijke ruimte is pre-lash een heel sociaal gebeuren; er wordt een tijd vastgesteld en iedereen komt samen. En zoals iedereen die er is geweest zal weten, zijn Moberly-pres notoir rommelig.
Ja, ik meen het.
De bewoners van Moberly vormen een hechte groep. Waar anders zou een rugbyvriendschap tussen jongens en meisjes zijn ontstaan na een dronken opmerking? We wonen samen, we gaan samen eten, we worden samen dronken en we regelen samen onze behoorlijk vreselijke accommodatie. Maar hoe verschrikkelijk onze woning er voor buitenstaanders ook uitziet, we zullen het laatst lachen. Volgend jaar is het studentenhuisvesting, en als onze eerder verwende vrienden klagen over de staat van hun nieuwe huizen, zullen we ons meteen thuis voelen.
Want het zal toch niet zo erg zijn als Moberly?
