Nederlandse kunststudente maakt fotoseries vanuit haar psychiatrische afdeling

Welke Film Te Zien?
 

Een Nederlandse kunststudent heeft een krachtige fotoserie gemaakt die laat zien hoe het is om met een depressie te leven.

laura8

Laura werd opgenomen in het ziekenhuis vanwege eetstoornissen, angst en depressie

laura9

Haar serie zwart-witfoto's laat zien hoe het leven echt is op een psychiatrische afdeling

De 21-jarige Laura Hospes uit Groningen begon haar project in het ziekenhuis, waar ze nu nog steeds woont, na een zelfmoordpoging.

Ze zei: Tot een paar maanden geleden had ik een droom en die droom was om tentoonstellingen en fotoboeken te maken met de zelfportretten die ik maakte. Die droom werd wreed ver van me weggeduwd toen ik in het ziekenhuis belandde nadat ik zelfmoord had gepleegd.

laura1

De 21-jarige zei dat haar fotografie haar hielp haar gevoelens te uiten

laura2

De serie wordt nu wereldwijd geprezen

Ondanks haar grimmige omgeving dwong Laura, die fotografie studeert in Amsterdam, zichzelf om zelfportretten te blijven maken terwijl ze in het ziekenhuis lag, en gebruikte de ervaring om haar project te creëren, dat nu wereldwijd te zien is.

Laura zei: Ik ben niet trots op mijn zelfmoordpoging, maar het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben en ik wil dat echte deel van mezelf laten zien. Ik voelde gewoon de behoefte om de vreselijke tijd te ‘overleven’.

Het fotograferen gaf me zo'n gevoel van opluchting. Ik kon huilen, boos zijn, doodsbang zijn en alles rondom die gevoelens die ik in het echte leven niet kon tonen. Door de foto's te delen, konden mijn familie en vrienden zien hoe ik me voelde.

Natuurlijk was het heel moeilijk om te zien dat ik het moeilijk had, maar ze wisten tenminste hoe ik me voelde. Ik kon mezelf zijn en voelde me daardoor minder eenzaam.

laura3

Laura woont nog steeds in het ziekenhuis vandaag

laura4

Ze zegt dat ze zich minder eenzaam voelde door de foto's te maken

Laura's serie, genaamd UCP-UMCG naar de psychiatrische afdeling waar ze woont, is een grimmige kijk op haar worsteling met angst en depressie. De serie, die laat zien wat er achter gesloten deuren gebeurt op psychiatrische afdelingen, leverde Laura een plek op op LensCulture's lijst van 50 beste opkomende fotografen voor 2015 in de LensCulture Emerging Talent Awards.

Over de serie zegt ze: Mijn project is een zeer uitgebreide selectie foto's over een meisje, ik, die op sterven na dood is. De emoties die ik in het ziekenhuis ervoer waren erg overweldigend en intens en ik heb het gevoel dat je dat op de foto's kunt zien.

Ik heb het project oorspronkelijk alleen voor mezelf en mijn behoefte om mezelf uit te drukken gemaakt. Maar nadat ik ze had gedeeld, ontdekte ik dat ik ook een beetje rebels ben over het feit dat veel mensen alleen de perfecte dingen in hun leven laten zien op Facebook of andere sociale media. Ik wil laten zien dat moeilijke verhalen ook mogen en andere mensen inspireren om de minder perfecte elementen van hun leven te delen. Ik hoop dat ze ook liefde en steun terugkrijgen en zich weer minder eenzaam voelen.

laura5

'De serie gaat over een meisje, ik, op het randje van de dood'

laura6

Het project is vernoemd naar de psychiatrische afdeling waar Laura woont

laura11

'Het belangrijkste wat ik wil zeggen is dat ik niet gek ben'

De 21-jarige is niet langer opgenomen in haar psychiatrische afdeling, waar ze oorspronkelijk werd opgenomen in het ziekenhuis vanwege angst, depressie en eetstoornissen, en kan thuis slapen, maar moet nog steeds elke dag verschijnen. Maar ze legt uit: ik heb een ritme nodig om de dag mee te beginnen, want anders kan ik nog steeds niet uit bed als mijn dagelijkse schema niet vol is.

Het belangrijkste wat ik wil zeggen is dat ik niet gek ben. Niemand die in het ziekenhuis belandt is gek. Depressie kan iedereen overwinnen en het voelt vreselijk om langzaam de controle over je gedrag te verliezen. Denk daar eens aan en denk aan de mensen om je heen die vanwege hun psychische problemen geen contact met je kunnen opnemen.

Ze kiezen er niet voor om in deze situatie te verkeren en kiezen er niet voor om niet veel contact te hebben met de mensen om hen heen. Stuur ze liefde en laat ze weten dat je aan ze denkt. Dat is de meest dankbare boodschap die een gehospitaliseerd persoon kan ontvangen.