Nog een week te gaan van mijn alcoholgebruik, nog een paar dagen van deze zelfopgelegde nuchterheid... Ik kan de Jaeger-bom bijna achter in mijn mond proeven; Ik kan het bijna zien, felroze en oranje, de witte canvas toiletpot versieren...
Ik maak maar een grapje, natuurlijk. Ik heb veel waardevolle lessen geleerd in mijn periode van onthouding. Een van deze lessen is dat je niet altijd ziek hoeft te zijn om te weten dat je de avond ervoor een leuke avond hebt gehad. Een andere is dat schijnbaar stoppen met drinken voor mij geen effectief gewichtloos plan is, omdat ik de calorieën gewoon vervang door cake (zoveel cake). Het lijkt erop dat we allemaal een of twee ondeugden nodig hebben... En het zijn precies deze ondeugden die hebben geleid tot de ontdekking waarover ik u ga vertellen.
Helaas gescheiden bij de geboorte
In 2013 wist ik niet dat mijn onvermurwbare weigering om te stoppen met uitgaan, ertoe zou leiden dat ik een nachtclubvoyeur zou worden. Mijn gezichtsvermogen is alert, mijn visie stabiel en ik kan de zwetende massa's om me heen zien en rond en rond draaien als stukjes tetris totdat ze op hun plaats klikken met een, of twee, of meer tetris-stukken en de rest van de tijd aan elkaar blijven plakken. nacht. Ik kan het allemaal perfect zien. Sterker nog, ik kan het niet ongedaan maken.
Helaas, daar was ik, kijkend naar mensen die tegen elkaar aan strompelen en gehecht raakten als bloedzuigers, of als die badspeeltjes met zuignappen aan het uiteinde. De combinatie van duisternis, schetterende muziek en knarsen zorgde ervoor dat ik me behoorlijk slonzig voelde totdat ik een bepaalde groep opmerkte die bleef verschijnen tijdens elk avondje uit. Ze zagen er niet hetzelfde uit, het waren eigenlijk elke avond totaal verschillende mensen, maar ze gedroegen zich op dezelfde manier. Ik kon er gewoon niet met mijn hoofd omheen. Tijdens mijn droge januari ben ik me bewust geworden van een genre van jongens (en soms meisjes) waar ik altijd te veel van moet zijn geweest om ooit echt op te merken: de stille verleider, de stille Casanova.
Ik heb het over de stomme mannen.
Deze fascinerende soort die ik heb waargenomen is vaker mannelijk dan vrouwelijk; overdag kunnen ze een gewone en gezonde cantab lijken (als die cantabs echt kunnen worden beschreven door die twee bijvoeglijke naamwoorden). 'S Nachts ondergaan ze in een waas van drank en tribale gezangen een transformatie in lyncantropische stijl. Hun haren staan overeind als het KUDA-bord buiten Life oplicht, hun neus prikt bij de geur van parfum of eau de cologne in de rij voor Lola's, ze kwijlen terwijl ze kijken hoe hun prooi een trekje neemt van een rollie buiten Fez.
Zodra een potentieel slachtoffer wordt gezien, staren deze wezens gewoon een minuut of twee, in plaats van deel te nemen aan de gebruikelijke praatjes of goedkope chat-uplijn die de voorkeur heeft van andere soorten clubbezoekers. Ze kunnen niet naar buiten, het is niet hun territorium. Hun jachtgebied is de dansvloer.
Zo sluw dat je ze waarschijnlijk niet eens kunt zien op deze foto
Ze volgen hun doelwit op bekend terrein en beginnen hen te omsingelen, zonder een woord te zeggen, nauwelijks oogcontact te maken, maar af en toe proberen ze de heupen van hun slachtoffer vast te pakken of slapjes hun hand te aaien. Er worden geen namen uitgewisseld. Ze lopen gewoon voorbij, tasten en staren. Ze zijn zo zeker van hun verleidingskracht dat ze niet eens hun toevlucht hoeven te nemen tot enige vorm van spraak of zelfs gebarentaal.
Helaas voor hen heb ik geen erg hoog slagingspercentage waargenomen, hoewel ze bijzonder vasthoudend zijn in de achtervolging... Soms leverden de inspanningen wel beloningen op; dit was echter normaal gesproken alleen wanneer twee leden van dezelfde clan elkaar als doelwit hadden. De meest voorkomende reactie die ik tijdens mijn veldonderzoek opmerkte, was een mengeling van lachen, walging en verbijstering, maar over het algemeen afwijzing.
Dat is dus de interessante antropologische vondst die ik u presenteer in mijn nieuwe bezigheid als voyeuristische nuchtere clubber. Ik hoop dat ik niet door de vloek gepakt word als ik weer ga drinken... TELLEN. OMLAAG. DE. DAGEN.
Doneer alstublieft om belangrijk onderzoek te financieren over zinvolle zaken zoals de behandeling en preventie van kanker.
