Het is een gevoel dat ontelbare keren in de media is afgebeeld en van generatie op generatie is doorgegeven: de universiteit wordt de beste tijd van je leven. De mogelijkheid om nieuwe locaties te ontdekken, nieuwe ervaringen op te doen en nieuwe vrienden te maken, moedigt studenten van over de hele wereld aan om te solliciteren.
Als je me echter zou vragen of mijn universitaire ervaringen de hype waarmaakten, zou het antwoord volmondig nee zijn.
Ik kan met zekerheid zeggen dat mijn eerste jaar op de universiteit een van de meest pijnlijke en uitdagende periodes van mijn leven was. Temidden van alle opwinding om aan mijn studie te beginnen, kon ik niet anticiperen op een donkerder aspect van een frisser zijn: de impact op de geestelijke gezondheid.
Ik kwam voor het eerst op de universiteit vol enthousiasme en hoop, maar een maand of twee later begonnen deze emoties langzaam maar zeker te vervagen. Studeren voor een diploma kan een uitdaging zijn en al snel begon de enorme stress veroorzaakt door deadlines en examens naar voren te komen.
Dit werd gecombineerd met de schaamte die ik voelde over mijn vermeende falen om sociaal te slagen - de meeste interacties die ik tijdens mijn eerste termijn had, waren kort en bestonden meestal uit praatjes. Ik worstelde om hechte vriendschappen te sluiten met de mensen die ik ontmoette; tegen het einde van de eerste termijn had ik een paar kennissen, maar niet veel meer.
Tegelijkertijd ervoeren de vrienden met wie ik afscheid had genomen na de zesde klas precies het tegenovergestelde - dat wil zeggen, volgens hun sociale media-accounts. Ik zou nachtenlang door feeds scrollen, afbeeldingen van dronken avonden met vrienden, picknicks in het park en video's vol gelach en vreugde leuk vinden. Iedereen leek het naar zijn zin te hebben, dus waarom ik niet?
Ik voelde me volkomen alleen - ik leek niet gewild te zijn door de mensen die ik ontmoette, noch de mensen die ik al kende.
Uiteindelijk begon ik te lijden aan een depressie, met de kenmerkende tekenen van chronische vermoeidheid, prikkelbaarheid en een verlies van interesse in activiteiten. Ik bracht uren door op mijn kamer en ging alleen weg om colleges bij te wonen of eten te halen. Het werd steeds moeilijker om taken af te ronden en deze moesten vaak op het laatste moment worden voltooid.
Ik worstelde ook met het beheersen van de complexe reeks emoties die ik voelde. De meeste bronnen vertelden me dat ik er met andere mensen over moest praten, maar het was niet zo eenvoudig als ze het deden voorkomen. Ik wilde geen details van mijn leven delen met medewerkers die ik amper kende, en ik wilde familie en vrienden ook niet afleiden van hun eigen leven. Dit zorgde voor veel verwarring en ik begon mijn gevoelens pas veel later te delen.
Al deze ervaringen zorgden ervoor dat ik studenten wilde helpen die doormaakten wat ik doormaakte toen ik begon aan de universiteit door enkele dingen te delen die me op dat moment hielpen.
Kijk naar de culturele omgeving van universiteiten bij het aanvragen
Ik betreurde het ten zeerste dat ik bij het op de shortlist plaatsen van universiteiten niet naar sociale en culturele aspecten had gekeken. Ik geloof dat mijn geestelijke gezondheid werd beïnvloed omdat ik me niet in de juiste omgeving bevond. Daarom zou ik iedereen willen aanmoedigen om zoveel mogelijk onderzoek te doen naar de campusomgeving en de cursus wanneer je je aanmeldt. Als je bijvoorbeeld extreem introvert bent, is het misschien niet het beste idee om te studeren in een stad die bekend staat om zijn nachtleven. Als je in de verkeerde omgeving bent, kan dit een negatieve invloed hebben op je mentale welzijn.
Even pauze tijdens Fresher's Week
Ik heb genoten van Fresher's Week en ik zou aanraden om zoveel mogelijk evenementen bij te wonen, vooral diegene die voor jou van specifiek belang zijn. Ik merkte echter dat het soms vermoeiend was om nieuwe mensen te ontmoeten, en nu geloof ik dat het beter voor me zou zijn geweest om een pauze te nemen als de dingen een beetje te intens werden.
Maak je niet te druk om meteen vrienden te maken
Ik maakte me de eerste weken veel zorgen over het maken van nieuwe vrienden en dit verhoogde zeker mijn stressniveau. Daarom zou mijn advies zijn om tijdens de Fresher's week niet te veel druk te leggen op het maken van vrienden. Het is onrealistisch om in één week langdurige vriendschappen te sluiten en het is niet de moeite waard om je druk over te maken. Veel studenten sluiten pas veel later hechte vriendschappen, nadat ze maatschappelijke evenementen en lezingen hebben bijgewoond en mensen hebben ontmoet met wederzijdse interesses.
Neem contact op als je je geïsoleerd voelt
De start van de universiteit kan een uitdaging zijn voor degenen die van huis zijn verhuisd, omdat ze vaak ver van bestaande vrienden en familie zijn en nog geen hechte relaties met nieuwe mensen hebben opgebouwd. Tijdens mijn ervaring koos ik er aanvankelijk voor om mijn gevoelens voor mezelf te houden, wat het achteraf moeilijker maakte om ermee om te gaan. Het was moeilijk om te vertellen hoe ik me voelde, vooral de eerste keer, maar ik merkte dat praten met familie en vrienden me hielp mijn emoties beter te begrijpen en na verloop van tijd vond ik het gemakkelijker om ervoor open te staan.
Probeer vast te houden aan een routine
Ik kan het belang van routines en hobby's op de universiteit niet benadrukken. De meeste mensen zijn zich ervan bewust dat veel tijd in bed doorbrengen iemands geestelijke gezondheid kan verslechteren en dit gold voor mij. Elke dag de tijd nemen om te gaan wandelen had echt een positieve impact en ik zou het zeker aanraden.
Persoonlijk maakte het voor mij gemakkelijker om meer open te zijn over mijn worsteling met psychische aandoeningen en om effectieve manieren te vinden om ermee om te gaan. Uiteindelijk slaagde ik erin om me in het universitaire leven te vestigen en nieuwe vrienden te maken. Desondanks zou het naïef zijn om te suggereren dat er in de toekomst geen uitdagingen meer zullen zijn voor mijn geestelijke gezondheid. Waarschijnlijk zal ik terug moeten keren naar dezelfde stad waar ik ooit voor zoveel uitdagingen stond.
Het zal moeilijk voor me zijn, maar deze keer weet ik dat ik niet de enige ben.
De afbeeldingen op de afbeeldingen van dit artikel komen niet overeen met het auteurschap.
Soho Rooms fotocredit: Sarah May.
Wil je dit soort verhalen doorbreken? Kom bij het team, ervaring is niet vereist. DM ons via @TheTabNewcastle op Instagram of Stadsmolen Newcastle op Facebook.
Aanbevolen verhalen van deze schrijver:
• Hoe het echt is om een depressie te hebben op de universiteit
• Hoe ik omging met depressie op de universiteit
• Dit zijn de dingen waardoor ik me realiseerde dat ik een depressie had
